ΕΠΙΛΟΓΕΣ από ΣΧΟΛΙΑ για ΔΙΣΚΟΥΣ
και ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Η ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ
ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΘΕΤΗ ΚΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΗ ΑΝΔΡΕΑ Α. ΑΡΤΕΜΗ
«ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ
ΕΝΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΦΕΓΓΑΡΙΩΝ»
Μια σπάνια εργασία
συνθετική μας προκύπτει για τους εραστές της μουσικοποιητικής τέχνης από τον
Κύπριο μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Α. Αρτέμη.
Δέκατος έκτος
δίσκος ψηφιακός (2013) σε παραγωγή του συνθέτη ,με ερμηνευτή ενορχηστρωτή και ποιητή
τον ίδιο, θέτει βαρυτικά σε τροχιά ένα
είδος μουσικής έμπνευσης με ένα εκπληκτικό πρωτότυπο τρόπο… «σαν ερωτική
παράκληση-πρόκληση» των Φεγγαριών της ζωής του…
Αυτό όμως που
είναι ορατό σαν επινόηση κι υλοποίησης του όλου
έργου είναι ότι τελικά υφαίνει αρμονικά συνθετικά ένα ιστό «Στο Άπειρο
Έναστρο των Φεγγαριών». (Ωραίος τίτλος…).
Σίγουρα αν δεν
υπήρχε η Σελήνη οι νύχτες μας θα ήταν πολύ πιο σκοτεινές. Αυτό- θα μπορούσε να
ισχυριστεί κάποιος- είναι μεν δυσάρεστο αλλά σίγουρα δεν αποτελεί και τη
συντέλεια του κόσμου, θα είχαμε βρει κάποιον τρόπο για να προσαρμοστούμε σε
αυτή την πραγματικότητα. Ναι σίγουρα, υπό την προϋπόθεση όμως ότι θα υπήρχαμε,
κάτι το οποίο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ίσχυε χωρίς το φως του φεγγαριού.
Αυτή η νυχτερινή όραση του συνθέτη κι ερμηνευτή Ανδρέα Αρτέμη ,που έχει την
ικανότητα ως «αισθαντικός» να διαστέλλεται περισσότερο μέσα μας ακούγοντας τον,
έτσι καθώς αφήνει να περάσει μεγαλύτερη ποσότητα φωτός. Ενώ ο «αμφιβληστροειδής»
της ποιητικής του ενισχύεται καθώς η φωνή του με την παραγωγή της ροδοψίνης
εμπλέκεται στην παραγωγή φωτοευαίσθητων
κυττάρων που «βλέπουν» στο αμυδρό φως, μια άλλη προοπτική στο μουσικοποιητικό
στερέωμα της ερμηνευτικής και συνθετικής δραστηριότητας. Άλλωστε χωρίς το
σεληνόφως κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα υπήρχαμε σήμερα. Και οπωσδήποτε θα
είχαμε χειρότερη όραση. Ο συνθέτης λοιπόν βρήκε τον τρόπο βρήκε αυτόν τον τρόπο
και δείχνει ότι πιθανότατα δεν ήταν και τόσο εύκολος ο δρόμος .Προφανώς
συνοδεύτηκε από “χαοτική”, βίαιη ανακατάταξη των πλανητικών μουσικών τροχιών
του. Αυτό ακριβώς προκαλεί και την έκπληξη του όλου δίσκου με την αποσταθεροποίηση μεγάλου μέρους των
αστεροειδών και των κομητών(μέσα μας ίσως..) και τον σφοδρό βομβαρδισμό Σελήνης
και του εσωτερικού μας ηλιακού συστήματος(σαν αντικαθρέφτισμα ίσως).
Υπάρχει μια γενική αρμονία στο όλο άκουσμα της
εργασίας αυτής. Η μουσική ως«γλώσσα της ψυχής» είναι άχρονη και άπειρη, όπως η
ίδια η φύση του σύμπαντος και του χρόνου. Οι ήχοι αποτελούν το μέσο, τη γλώσσα
μέσω της οποίας εκφράζεται μία μουσική ιδέα και αποτελούν την
προσωπικότητα της μουσικής. Αλλά πώς όμως να καταλάβει κανείς αυτήν τη
μεταφυσική όψη της, χωρίς να έχει γνωρίσει την υλική της έκφραση και υπόσταση;
Το μεγαλείο της
μουσικής του Ανδρέα Α.Αρτέμη βρίσκεται πίσω και πέρα από τους ήχους, στη Σιωπή.
Μόνο αυτός που έχει μάθει την τέχνη της Σιωπής μπορεί ν’ αφουγκραστεί τους
ψιθύρους του αόρατου κόσμου και ν’ ακούσει τον άηχο ήχο, τη Φωνή της Σιγής.
Ο Δάσκαλος της
Σιωπής, και σύμφωνα με τον αρχαίο Πυθαγόρα, είχε φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο
«ευαισθησίας», ώστε ν’ ακούει (όχι βέβαια με τα φυσικά αυτιά) τη συμφωνία
του ουρανού, τη μουσική των ουράνιων σφαιρών. Για τον Πυθαγόρα και τους μαθητές
του, η αρμονία ξεκινά μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο, στην ψυχή του. Η τέχνη
λοιπόν του Δασκάλου ως μουσικού συνέβαλε προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ο Ανδρέας Α. Αρτέμης
συλλέγει στην συνθετική ποιητική κι ερμηνευτική Τέχνη του, τα καλύτερα στοιχεία
από τις παραδόσεις και τους κλασικούς, συνδυάζοντάς τα με τα σύγχρονα. Μία Τέχνη
με μεταφυσικό μήνυμα και ταυτόχρονα με μια ομορφιά ικανή να μαλακώσει και τις
πιο σκληρές καρδιές.
Κατέχει σαφώς τα
σκήπτρα της αληθινής ομορφιάς, έτσι ίσως
την αισθάνεται κανείς με την ψυχή πριν την καταλάβει με το μυαλό…
Όποιος καταφέρει
να αποκρυπτογραφήσει τα μαθηματικά της αρμονίας δεν μπορεί να μην καταπιασθεί
και με την μουσική, η οποία και υπήρξε η πρώτη από τις ιερές τέχνες, που
εντύπωσε στην δομή της τους παγκόσμιους αριθμητικούς λόγους της αρμονίας.
Με τη νέα αυτή
εργασία του Ανδρέα Αρτέμη ανοίγονται αναμφισβήτητα δίαυλοι αναζήτησης,
ατραποί άλλοι στενοί και απόκρημνοι (για τους λίγους) , άλλοι περισσότερο
βατοί (για τους πολλούς) με σκοπό την προσπάθεια προσέγγισης της
πολυπλοκότητας που μας περιβάλλει, θέλοντας ίσως να είναι ένας από τους
τελευταίους ρομαντικούς, εκλεκτούς της μουσικοποιητικής τέχνης.
Ε.Χ
ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ-VOICE OF PASSION :ΣΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΕΝΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΦΕΓΓΑΡΙΩΝ
K.Π
Ποιητικά τραγούδια του μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Α. Αρτέμη συμπληρώνουν το ακουστικό αποτέλεσμα μια μακρόχρονης επεξεργασίας μουσικοποιητικού ενδιαφέροντος κι εξαιρετικής σημασίας, τεράστιας ερμηνευτικής ικανότητας από εκείνες τις σπάνιες στην εποχή μας.Η πρόσφατη δέκατη έκτη στη σειρά δισκογραφική εργασία του, μας αιφνιδίασε με την πολυπλοκότητα και “ιδιόρρυθμη” ερμηνευτική ικανότητα του συνθέτη της. Πηγή φωνής, που κύλισε από το υπερπέραν γεμάτη ηχοχρωματικές εντάσεις...
Πεισματάρης, στο είδος της μουσικής που υπηρετεί με σοφία κι αφοσίωση. Και κατανοεί σε βάθος το ά-μετρο, κόντρα στην αντιποιητική εποχή , με φωνητικούς παλλόμενους ήχους σπουδαίους, μεγάλων αναπνοών κι εντάσεων!
Μας παρασέρνει αυτή η φωνή, σε τόπους δύσβατους για τα γήινα... Oι ποιητές ασφαλώς, τα καταφέρνουν καλύτερα ίσως να μας κάνουν να νιώσουμε τι σημαίνει ερωτικό πάθος Γιατί έχουν τις λέξεις να το πουν, χωρίς να προσπαθούν να το εξηγήσουν; Ρίγος λοιπόν και βαθιά συγκίνηση για το ταξίδι το προσφερόμενο, με τη σπάνια δύναμη πάθους στην εκφραστικότητα, ερμηνεία και την μουσικοποιητική τέχνη του μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Α. Αρτέμη.
