«Θέλει η Λήθη να Κοιμάται
Ολόγυμνη» Νυχτερινοί Μονόλογοι β’
Η 18η στη σειρά (2016), δισκογραφική εργασία του μουσικοσυνθέτη κι ερμηνευτή Ανδρέα Α. Αρτέμη, με τον τίτλο: «Θέλει η Λήθη να Κοιμάται Ολόγυμνη», (Νυχτερινοί Μονόλογοι β’).
Πρόκειται για μελοποίηση είκοσι ποιημάτων μεσοπολεμικών (1930), Ελλαδιτών και Κυπρίων δημιουργών: Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Μυρτιώτισσας, Θεοδόση Πιερίδη, Κώστα Ουράνη ,Μάνου Κράλη, Νίκου Σημηριώτη, Τεύκρου Ανθία ,Γαλάτειας Καζαντζάκη, Χριστόδουλου Γαλατόπουλου, Μαρίας Αγγελάκη, Βίκυς Ιατρίδου Κώστα Καρυωτάκη, Γιάννη Σκαρίμπα, και Μενέλαου Λουντέμη.
Η εργασία αυτή είναι η συνέχεια μελοποίησης μεσοπολεμικών ποιητών (μετά την έκδοση «Νυχτερινοί Μονόλογοι»(2001) και «Fontana Amorosa»(2002), που ο Ανδρέας Α. Αρτέμης παρουσίασε σε ψηφιακούς δίσκους αλλά και σε παραστάσεις του τα τελευταία τριάντα χρόνια, σε δημόσιους κι ιδιωτικούς χώρους στην Ελλάδα και Κύπρο.Τα τραγούδια ερμηνεύονται κυρίως από τον συνθέτη. Συμμετέχουν επίσης ερμηνευτικά:
Στάλω Παπαδοπούλου, Λουκία Αγαπίου, Αθηνά Χαραλαμπίδου και σε ένα τραγούδι
το Φωνητικό Σύνολο «Ηχώ», που αποτελείται από μαθητές του Συνθέτη.Η έκδοση αυτού του δίσκου γίνεται με αφορμή τα δεκαπέντε χρόνια του συνθέτη στη δισκογραφία.
https://www.youtube.com/playlist?list=PLgLIRLbJl4tajOuN8Hm2B8APWZSJVfWdP
ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ:
«Θέλει η Λήθη να Κοιμάται Ολόγυμνη»
Νυχτερινοί Μονόλογοι β’
Κυκλοφόρησε η 18η στη σειρά, νέα δισκογραφική εργασία του μουσικοσυνθέτη κι ερμηνευτή Ανδρέα Α. Αρτέμη, με τον τίτλο:
«Θέλει η Λήθη να Κοιμάται Ολόγυμνη», (Νυχτερινοί Μονόλογοι β’)
Πρόκειται για μελοποίηση είκοσι ποιημάτων μεσοπολεμικών (1930), Ελλαδιτών και Κυπρίων δημιουργών: Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Μυρτιώτισσας, Θεοδόση Πιερίδη, Κώστα Ουράνη,Μάνου Κράλη, Νίκου Σημηριώτη, Τεύκρου Ανθία ,Γαλάτειας Καζαντζάκη, Χριστόδουλου Γαλατόπουλου, Μαρίας Αγγελάκη, Βίκυς Ιατρίδου Κώστα Καρυωτάκη, Γιάννη Σκαρίμπα, και Μενέλαου Λουντέμη.
Η εργασία αυτή είναι η συνέχεια μελοποίησης μεσοπολεμικών ποιητών (μετά την έκδοση «Νυχτερινοί Μονόλογοι»(2001) ,«Fontana Amorosa»(2002), «Ο Ερωτευμένος της Ρ’ηγαινας που’ ναι στο Κάστρο»…(2003)που ο Ανδρέας Α. Αρτέμης παρουσίασε σε ψηφιακούς δίσκους αλλά και σε παραστάσεις του τα τελευταία τριάντα χρόνια, σε δημόσιους κι ιδιωτικούς χώρους στην Ελλάδα και Κύπρο.
Ο Συνθέτης ξεδιπλώνει όλο το ερωτικό πάθος με τη δύναμη των πλήκτρων και με τη φωνή του, με σεβασμό στον ποιητικό λόγο «μεσοπολεμικών», γνωστών δημιουργών του 1930. Είναι η εργασία του συνθέτη Αρτέμη που συγκεντρώνει όλα τα συναισθήματα. Αυτή η λυρική τραγικότητα της ερμηνευτικής του ίδιου του συνθέτη μου θυμίζει τη ρήση του Richard Stoneman ( στο έργο του «αναζητώντας την κλασσική Ελλάδα»),που είχε πει το εξής και ταιριάζει απόλυτα με αυτή την εργασία του Ανδρέα Αρτέμη: «Πρέπει να ατενίζουμε το φως και συνάμα να ψάχνουμε στο σκοτάδι.Να θαυμάζουμε ό,τι απόμεινε και να αναζητούμε ό,τι χάθηκε..».
Ίσως να είναι η ώρα να ξαναθυμηθούμε και τις πλατωνικές θεωρήσεις:
«Η Τέχνη γίνεται παιδαγωγός των λαών όταν η ίδια είναι αποτέλεσμα πνευματικού πολιτισμού. Πρέπει δηλαδή να υπάρχει ένας ενσυνείδητος πολιτισμός, για να υπάρξει και η παιδαγωγική σημασία της Τέχνης. Η πνευματική ζωή, στην οποία υπάγεται η τέχνη και της οποίας αυτή είναι ένα από τα πιο δυνατά εργαλεία, ισοδυναμεί με μια ανοδική κίνηση προς τα εμπρός. Είναι η ίδια η κίνηση της γνώσης. Από τις τέχνες των προγόνων, αυτή που απαιτεί τις λιγότερες προϋποθέσεις είναι η ποίηση» που τόσοι και τόσοι την έχουν ταλαιπωρήσει μελοποιώντας την! Βέβαια μια λέξη χαρακτηρίζει τον συνθέτη Αρτέμη:«Μουσικολογιώτατο»…. αφού με όλα αυτά τα στοιχεία μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα την ιστορία, τη σκέψη και τη μοναδικότητα περασμένων κοινωνιών του ποιητικού λόγου και να εμπλουτίσουμε τη γνώση μας για τον χώρο, τον χρόνο και τον πολιτισμό. Η ελληνική επιστήμη υπήρξε το μεγαλύτερο πνευματικό κατόρθωμα της ανθρωπότητας.
O Will Durant στην Ιστορία του Παγκόσμιου Πολιτισμού είχε πει αυτό που συνάδει απόλυτα με τον τρόπο που επενδύει μουσικά κι ερμηνευτικά ο Ανδρέας Α. Αρτέμης, αλλά και για τον τρόπο που μουσικά συμπεριφέρεται: «Η ελληνική επιστήμη υπήρξε το μεγαλύτερο πνευματικό κατόρθωμα της ανθρωπότητας»
Κ.Π
https://www.youtube.com/playlist?list=PLgLIRLbJl4tajOuN8Hm2B8APWZSJVfWdP
ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ:
«Θέλει η Λήθη να Κοιμάται Ολόγυμνη»
Νυχτερινοί Μονόλογοι β’
Κυκλοφόρησε η 18η στη σειρά, νέα δισκογραφική εργασία του μουσικοσυνθέτη κι ερμηνευτή Ανδρέα Α. Αρτέμη, με τον τίτλο:
«Θέλει η Λήθη να Κοιμάται Ολόγυμνη», (Νυχτερινοί Μονόλογοι β’)
Πρόκειται για μελοποίηση είκοσι ποιημάτων μεσοπολεμικών (1930), Ελλαδιτών και Κυπρίων δημιουργών: Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Μυρτιώτισσας, Θεοδόση Πιερίδη, Κώστα Ουράνη,Μάνου Κράλη, Νίκου Σημηριώτη, Τεύκρου Ανθία ,Γαλάτειας Καζαντζάκη, Χριστόδουλου Γαλατόπουλου, Μαρίας Αγγελάκη, Βίκυς Ιατρίδου Κώστα Καρυωτάκη, Γιάννη Σκαρίμπα, και Μενέλαου Λουντέμη.
Η εργασία αυτή είναι η συνέχεια μελοποίησης μεσοπολεμικών ποιητών (μετά την έκδοση «Νυχτερινοί Μονόλογοι»(2001) ,«Fontana Amorosa»(2002), «Ο Ερωτευμένος της Ρ’ηγαινας που’ ναι στο Κάστρο»…(2003)που ο Ανδρέας Α. Αρτέμης παρουσίασε σε ψηφιακούς δίσκους αλλά και σε παραστάσεις του τα τελευταία τριάντα χρόνια, σε δημόσιους κι ιδιωτικούς χώρους στην Ελλάδα και Κύπρο.
Ο Συνθέτης ξεδιπλώνει όλο το ερωτικό πάθος με τη δύναμη των πλήκτρων και με τη φωνή του, με σεβασμό στον ποιητικό λόγο «μεσοπολεμικών», γνωστών δημιουργών του 1930. Είναι η εργασία του συνθέτη Αρτέμη που συγκεντρώνει όλα τα συναισθήματα. Αυτή η λυρική τραγικότητα της ερμηνευτικής του ίδιου του συνθέτη μου θυμίζει τη ρήση του Richard Stoneman ( στο έργο του «αναζητώντας την κλασσική Ελλάδα»),που είχε πει το εξής και ταιριάζει απόλυτα με αυτή την εργασία του Ανδρέα Αρτέμη: «Πρέπει να ατενίζουμε το φως και συνάμα να ψάχνουμε στο σκοτάδι.Να θαυμάζουμε ό,τι απόμεινε και να αναζητούμε ό,τι χάθηκε..».
Ίσως να είναι η ώρα να ξαναθυμηθούμε και τις πλατωνικές θεωρήσεις:
«Η Τέχνη γίνεται παιδαγωγός των λαών όταν η ίδια είναι αποτέλεσμα πνευματικού πολιτισμού. Πρέπει δηλαδή να υπάρχει ένας ενσυνείδητος πολιτισμός, για να υπάρξει και η παιδαγωγική σημασία της Τέχνης. Η πνευματική ζωή, στην οποία υπάγεται η τέχνη και της οποίας αυτή είναι ένα από τα πιο δυνατά εργαλεία, ισοδυναμεί με μια ανοδική κίνηση προς τα εμπρός. Είναι η ίδια η κίνηση της γνώσης. Από τις τέχνες των προγόνων, αυτή που απαιτεί τις λιγότερες προϋποθέσεις είναι η ποίηση» που τόσοι και τόσοι την έχουν ταλαιπωρήσει μελοποιώντας την! Βέβαια μια λέξη χαρακτηρίζει τον συνθέτη Αρτέμη:«Μουσικολογιώτατο»…. αφού με όλα αυτά τα στοιχεία μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα την ιστορία, τη σκέψη και τη μοναδικότητα περασμένων κοινωνιών του ποιητικού λόγου και να εμπλουτίσουμε τη γνώση μας για τον χώρο, τον χρόνο και τον πολιτισμό. Η ελληνική επιστήμη υπήρξε το μεγαλύτερο πνευματικό κατόρθωμα της ανθρωπότητας.
O Will Durant στην Ιστορία του Παγκόσμιου Πολιτισμού είχε πει αυτό που συνάδει απόλυτα με τον τρόπο που επενδύει μουσικά κι ερμηνευτικά ο Ανδρέας Α. Αρτέμης, αλλά και για τον τρόπο που μουσικά συμπεριφέρεται: «Η ελληνική επιστήμη υπήρξε το μεγαλύτερο πνευματικό κατόρθωμα της ανθρωπότητας»
Κ.Π
ΑΝΔΡΕΑΣ Α. ΑΡΤΕΜΗΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
Ο αγαπητός φίλος και συνάδελφος Ανδρέας Αρτέμης, συμπληρώνει φέτος (2021) 20 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας, και αισθάνομαι την ανάγκη να γράψω μερικά λόγια για αυτό τον ξεχωριστό ερμηνευτή και συνθέτη, ο οποίος παρά τη σημαντική μουσική του κατάθεση, διατηρεί ένα πολύ χαμηλό profile, και επιμένει να δημιουργεί μακριά από εμπορικές ή άλλες σκοπιμότητες. Με τον Ανδρέα Αρτέμη γνωριστήκαμε στην Αθήνα κατά την διάρκεια των σπουδών μας, και είχαμε μια πολύ παραγωγική συνεργασία για πολλά χρόνια, μέσα από δεκάδες συναυλίες για την Κύπρο. Το ξεχωριστό μέταλλο της φωνής του και ο μοναδικός τρόπος έκφρασης ταίριαζαν απόλυτα στις αναζητήσεις μου, όσον αφορά στην εξεύρεση ενός ερμηνευτή για μια σειρά τραγουδιών μου. Παράλληλα ο Ανδρέας Αρτέμης εξελίσσεται και ως ένας σπουδαίος συνθέτης, με καθαρά δικό του συνθετικό στυλ, και έκτοτε υπηρετεί με συνέπεια αυτή τη δική του σχολή σύνθεσης. Απαριθμεί εδώ και τριάντα πέντε χρόνια ένα σημαντικό αριθμό μουσικοποιητικών παραστάσεων σε Ελλάδα, Κύπρο και εξωτερικό, με δικές του συνθέσεις. Από το 2000 μέχρι το 2020 εκδίδει 23 ανεξάρτητες παραγωγές με ψηφιακούς δίσκους, (αναλογικά αριθμός ρεκόρ), μελοποιώντας Αρχαίους ποιητές, Μεσοπολεμικούς δημιουργούς (όπως: Μυρτιώτισσα, Λαπαθιώτη, Ουράνη, Πολυδούρη, Καρυωτάκη και πολλούς άλλους) καθώς επίσης κι ένα μεγάλο αριθμό έργων σύγχρονων γνωστών Ελλήνων και ξένων ποιητών. Στην πολύχρονη διαδρομή του στη σύνθεση και την ερμηνεία έχει υπηρετήσει την μελοποιημένη ποίηση όσο κανείς άλλος στην πατρίδα μας. Φέτος συμπληρώνει 20 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας, σε δικές του παραγωγές με 23 ψηφιακούς δίσκους. Με τον Αντρέα Αρτέμη μας συνδέει μια τριανταεπτάχρονη αδελφική φιλία και συνεργασία από τις πρώτες συνθετικές μου εργασίες, συμμετείχε δε ερμηνευτικά στους δίσκους μου «Αγάπη Νικητής» και «Δεν μοιράζεται η Πατρίδα». O Ανδρέας Αρτέμης ανήκει στη μεταπολεμική γενιά του 1974 ως ποιητής. Έχει εκδώσει πολλές ποιητικές συλλογές σχεδόν όλες στην Αθήνα, καθώς επίσης και μουσικοποιητικά έργα, που σχεδόν κάθε χρόνο τα παρουσιάζει με συνεργάτες του εντός κι εκτός Κύπρου. Θέλω να ευχηθώ στον αγαπητό Ανδρέα Αρτέμη καλή υγεία και δημιουργικές εμπνεύσεις και να συνεχίσει να κρατάει τον πήχη της ποιοτικής δημιουργίας όπως πάντα ψηλά.
ΑΔΑΜΟΣ ΚΑΤΣΑΝΤΩΝΗΣ
Μουσικοσυνθέτης
